ابـــروانت  لــــبه ی  تــــــــیغ، نــــگاهت مرهم

                          چــــه قدَ ر قـــــیمت ابـــرو  و نــــگاهت در هم

تـــا بـــه زیــبایـــی ایـــن صـحنه همه پی ببرند

                         دور آهــسته مـــی افتد مــــژه هـــــایت بر هم

هر که از چشم سیاه تو مسلمان شدنی است

                         از هــــمان چـــشم ســیاه تو شــــده کافر هم

دل غـــمگین مــــرا بـــشنو و بـرگرد که هست

                         از ســــر زلـــف تــــو   در بــاد پـــریشان تر هم

روز اول بـــه هـــوای تو ســـر از ســــر کــندیم

                          ســــر خــــود را بــــکنیم از هــــمه تا آخـر هم

یــک وجـب مـانده به تو، آب گذشت از سر من

                          آب کــــز ســـر گذرد  مــــی گذرم از ســر هم
           (مهدی رحیمـــــی)